«حاکمان سالخورده» چگونه به تهدید بزرگ آمریکایی‌ها تبدیل شدند؟

‌خبرگزاری مهر، گروه بین‌الملل: تا انتخابات ریاست جمهوری آمریکا که سال ۲۰۲۴ برگزار خواهد شد، زمان زیادی باقی نمانده‌است. هر چه به این تاریخ نزدیک می‌شویم، نگرانی مردم و رسانه‌های آمریکایی نسبت به سن و سال بالای نامزدهای احتمالی افزایش می‌یابد.

به تازگی نشریه «نیویورکر» با انتشار تصویری از کاریکاتور «بری بلیت» کاریکاتوریست کانادایی-آمریکایی نوشته‌است: «آیا ایالات متحده - که مدت‌ها تصور می‌شد سرزمین شروع‌های جدید است - در خطر تبدیل شدن به یک حکومت سالخوردگان تصلبی (اسکلروتیک) است؟»

برای جلد این شماره نیویورکر، «بری بلیت» طنز و پوچ بودن کار سیاستمدارانی در سنین بالا را به تصویر می‌کشد که در حال حاضر برای تصدی پست‌های برتر در آمریکا رقابت می‌کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در این تصویر از سمت راست، چهره «جو بایدن» رئیس‌جمهوری ۸۰ ساله آمریکا، «نانسی پلوسی» عضو دموکرات ۸۳ ساله مجلس نمایندگان آمریکا که سابقا رئیس این مجلس بوده، «میچ مک‌کانل» رهبر ۸۱ ساله اکثریت سنای آمریکا و «دونالد ترامپ» ۷۷ ساله رئیس‌جمهوری پیشین آمریکا که برای ورود دوباره به کاخ سفید کمپین به راه انداخته، دیده می‌شود که واکر به دست راه می‌روند.

همچنین «دیوید رمنیک» سردبیر نیویورکر در مطلبی نوشت: «در یک جامعه رو به زوال، تصاویر رهبری سالخورده می‌تواند یک حس عمومی از پژمردگی و زوال را تجسم بخشد.»

دکتر «مارک سیگل» دانشیار پزشکی و مدیر برنامه «دکتر رادیو» و تحلیلگر پزشکی «فاکس نیوز» با توجه به بحران سالخوردگی در میان مقامات ارشد آمریکایی از جمله بایدن و گاف‌های متعدد او و اینکه به تازگی میچ مک‌کانل، رهبر ۸۱ ساله جمهوری‌خواهان در سنا برای چندمین بار مقابل خبرنگاران برای حدود یک دقیقه بدون هیچ حرکت و کلامی ماند و همراهانش ناچار او را به اتاق کارش بازگرداندند، در مطلبی برای این نشریه نوشت: «از آنجایی که هیچ الزامی وجود ندارد که نمایندگان کنگره یا رؤسای جمهور آمریکا به طور داوطلبانه از سمت خود کناره‌گیری کنند، به اعتقاد من باید برنامه‌هایی برای حمایت از آنها انجام شود.»

کهولت سن؛ بزرگترین مانع انتخاب مجدد بایدن

اگرچه مسائلی همچون هزینه‌های بیهوده آتش‌افروزی دولت بایدن در اوکراین و تایوان، تورم، کاهش ارزش دلار، کسری بودجه و انزوای بین‌المللی را می‌توان از مؤلفه‌های کاهش محبوبیت دولت بایدن به شمار آورد اما «کهولت سن» پاشنه آشیل بایدن ۸۰ ساله است.

حدود یک ماه پیش مرکز تحقیقات نورک-آسوشیتدپرس یک نظرسنجی برگزار کرد که نتایج آن نشان می‌داد بسیاری از رأی دهندگان آمریکایی به طرز عجیبی روی موضوع سن و سال هم عقیده هستند؛ موضوعی که بایدن نمی‌تواند آن را تغییر دهد.

شرکت کنندگان در این نظرسنجی روی یک موضوع توافق داشتند و آن اینکه جو بایدن پیرتر از آن است که بتواند برای یک دور دیگر رئیس جمهور مؤثری باشد.

در این نظرسنجی ۷۷ درصد پاسخ دهندگان گفته‌اند که بایدن برای چهار سال دیگر رئیس جمهور بسیار پیری است. نه‌تنها ۸۹ درصد جمهوری‌خواهان این را گفته‌اند بلکه ۶۹ درصد دموکرات‌ها هم چنین نظری دارند.

نگرانی رای‌دهندگان بی‌ارتباط با وضعیت جسمی و ذهنی او نیست. بر اساس نظرسنجی مزبور تنها ۲۶ درصد رأی‌دهندگان معتقدند که رئیس‌جمهور کنونی آمریکا از استقامت و هوشیاری لازم برای اداره این کشور برخوردار است.

زوال عقلانی و جسمانی وی را می‌توان در رخدادهایی چون چرت زدن و خوابیدن در جلسات و اجلاس مهم از قبیل کنفرانس آب‌وهوایی Cop۲۶ در گلاسکو اسکاتلند، گم شدن در باغ کاخ سفید، دست‌دادن‌های مکرر با موجودات خیالی، فراموش کردن اسامی نزدیکان و غیره آشکارا مشاهده کرد.

همچنین رئیس جمهور آمریکا در یک مورد از گاف‌های خود سعی کرد «جکی والورسکی» نماینده ایالت ایندیانا را در یک رویداد در سپتامبر ۲۰۲۲ در میان جمعیت پیدا کند؛ او فراموش کرده بود که والورسکی هفته‌ها قبل در یک تصادف رانندگی جان باخته‌است!

موارد زیادی نیز وجود دارد که از ضعف جسمانی او حکایت می‌کند از سقوط از دوچرخه و چندین بار زمین خوردن هنگام بالا رفتن از پله‌های «ایر فورس وان» (هواپیمای مخصوص ریاست‌جمهوری آمریکا) گرفته تا زمین خوردن روی صحنه هنگام تبریک به دانشجویان فارغ‌التحصیل در آکادمی نیروی هوایی کلرادو.

به خاطر همین گاف کلامی و فیزیکی بایدن، مردم این کشور نگران ورود مجدد وی به کاخ سفید هستند؛ موضوعی که البته در قبال رقیب اصلی وی یعنی «دونالد ترامپ» نیز صادق است.

موانع پیش روی ترامپ؛ از کهولت سن تا پرونده‌های کیفری

اگر چه در حرکات و گفتار ترامپ، کهولت سن به چشم نمی‌خورد اما بسیاری معتقدند که او برای ورود مجدد به کاخ سفید گزینه مناسبی نیست.

باید به این نکته توجه داشت که بایدن اینک ۸۰ ساله است اما در مراسم تحلیف خود ۷۸ سال داشت و رکورد مسن‌ترین فردی که تا کنون برای تصدی ریاست جمهوری در آمریکا تحلیف به جا آورده را شکست. پیش از او رکورد مسن‌ترین رئیس جمهور وارد شده به کاخ سفید به نام ترامپ ثبت شده‌بود که در مراسم تحلیفش در سال ۲۰۱۷ تقریباً ۷۰ سال داشت.

ترامپ به رغم کارنامه غیرقابل قبول در دو حوزه داخلی و خارجی طی دوره چهار ساله ریاست جمهوری خود، اینک ۷۷ ساله است و در صورت پیروزی در انتخابات، تا پایان دوره چهارساله ۸۲ سال خواهد شد که در آن زمان، دو سال مسن‌تر از بایدن کنونی است.

بخش قابل توجهی از بزرگسالان آمریکایی بر این باورند که ترامپ برای این مقام بسیار پیر است و نظرسنجی‌های متعدد نشان می‌دهد که مردم آمریکایی در انتخابات ۲۰۲۴ از نامزدهای جوان‌تر استقبال بیشتری خواهند کرد.

کهولت سن تنها یک مانع از موانع متعدد پیش پای ترامپ است و پرونده‌های مختلف کیفری باعث خواهند شد که مسیر ورود مجدد وی به کاخ سفید همانند با قبل هموار نباشد.

سن مناسب برای ریاست جمهوری؛ آیا زمان اصلاح قانون نرسیده‌است؟

متوسط سن ۴۵ رئیس‌جمهوری که در طول تاریخ آمریکا بر این کشور حکومت کرده‌اند، ۵۵ سال بوده‌است. «جورج واشنگتن» نخستین رئیس‌جمهور آمریکا زمانی که دوره اول ریاستش را در سال ۱۷۸۹ شروع کرد، ۵۷ سال داشت.

«جان کندی» کوچک‌ترین رئیس‌جمهوری آمریکاست که کاخ سفید را ترک کرد زیرا او در سن ۴۶ سالگی ترور شد درحالی که «رونالد ریگان» در سن ۷۷ سالگی کاخ سفید را ترک کرد. «جیمی کارتر» بزرگترین رئیس‌جمهور زنده آمریکا است که در حال حاضر ۹۸ سال سن دارد. باراک اوباما به عنوان کوچک‌ترین رئیس‌جمهوری که همچنان در قید حیات است، ۶۲ سال دارد.

معضل کهولت سن علاوه بر کاخ سفید، در کنگره به ویژه مجلس سنا نیز مطرح است؛ مجلسی که یک سوم سناتورهای آن ۷۰ سال یا بیشتر سن دارند. «سی‌ان‌ان» سال گذشته در گزارشی اعلام کرد که میانگین سنی یک سناتور آمریکایی ۶۴ سال است، در حالی که میانگین سنی یک نماینده مجلس نمایندگان تقریباً ۵۸ سال برآورد می‌شود.

با نگاهی به مواضع مقامات و حتی دیدگاه عامه مردم آمریکا به نظر می‌رسد که قانون این کشور نیاز به اصلاحات اساسی دارد. نظرسنجی جدید مرکز تحقیقات نورک-آسوشیتدپرس نشان می‌دهد که تقریباً دو سوم بزرگسالان آمریکایی از تعیین محدودیت سن برای نامزدهای ریاست جمهوری، کنگره و تعیین سن بازنشستگی اجباری برای قضات حمایت کرده‌اند.

همچنین ۶۷ درصد از پاسخ دهندگان در این نظرسنجی، موافق الزام قضات دیوان عالی به بازنشستگی در سنی معین، ۶۸ درصد موافق تعیین سقف سنی برای نامزدهای کنگره و ۶۶ درصد موافق تعیین سقف سنی برای کاندیداهای ریاست جمهوری بودند.

در مجموع، مردم آمریکا با گرایش‌های سیاسی مختلف از حاکمان سالخورده به ستوه آمده‌اند و آماده دیدن چهره‌های جوان‌تر و شاداب‌تر در عرصه سیاسی کشور هستند. بنابراین ضرورت اصلاح قانون با توجه به نتایج نظرسنجی‌ها احساس می‌شود اما به دلیل اینکه افراد سالمند، نقش کلیدی در سیاست‌گذاری و اجرای قانون در آمریکا دارند، انتظار عملیاتی شدن سریع این تغییرات و اصلاحات دور از ذهن است.

کد خبر 5897254

منبع: مهر

کلیدواژه: ایالات متحده امریکا کهولت سن انتخابات آمریکا جو بایدن دونالد ترامپ میچ مک کانل نانسی پلوسی رژیم صهیونیستی اوکراین روسیه عراق ایالات متحده امریکا فلسطین ترکیه جنگ اوکراین سوریه جمهوری آذربایجان عربستان سعودی اتحادیه اروپا واشنگتن مناقشه قره باغ ترین رئیس جمهور ریاست جمهوری رئیس جمهوری کاخ سفید کهولت سن

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۸۱۲۰۴۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پیشنهاد گروگان سابق آمریکایی در خصوص جنگ ایران و اسرائیل

جان لیمبرت، گروگان سابق سفارت آمریکا در تهران در مطلبی با اشاره به سطح تنش‌ها بین ایران و آمریکا بر لزوم گفتگو بین طرفین تاکید کرد و گفت که صحبت با ایران سخت خواهد بود؛ اما اگر بتواند هر دو طرف را از مسیر فاجعه دور نگه دارد، ارزش دارد.

به گزارش دنیای اقتصاد؛ جان لیمبرت، دیپلمات پیشین آمریکایی در مطلبی برای اندیشکده ریسپانسیبل استیت کرفت نوشت، برای چندمین بار، ایالات متحده و ایران به یک جنگ آشکار نزدیک شده اند که هیچ یک از طرفین آن را نمی‌خواهند. بر اساس این گزارش، اخیرا اسرائیلی‌ها به ساختمانی در محوطه کنسولگری ایران در دمشق حمله کردند که منجر به شهادت هفت مستشار نظامی ایران شد.

در مقابل ایرانی‌ها به این نقض اماکن دیپلماتیک اعتراض کرده و با پرتاب صد‌ها پهپاد و موشک جنگی به سمت اسرائیل به آن پاسخ دادند. در این بین آمریکا با هشدار‌های فراوان به رهگیری آن‌ها کمک کرد. اسرائیلی‌ها برای نشان دادن توانایی خود، دست به یک حمله متقابل زدند. به نظر می‌رسد که این مبادله تا دور بعدی فعلا پایان یافته است.

دیر یا زود، اگر آمریکا و جمهوری اسلامی می‌خواهند از این درگیری باخت-باخت اجتناب کنند، باید شروع به گفتگو کنند. ۴۵سال اتهام و نکوهش از سمت دو طرف، دستاوردی برایشان به ارمغان نیاورده است. همچنین برای دولت‌های متوالی ایالات متحده، ایران همچنان معما است و معما باقی خواهد ماند.

با الهام از تروتسکی می‌توان گفت «شما ممکن است کاری با ایران نداشته باشید. اما ایران با شما کار دارد.» برای ایران، آمریکا یک مشغله ذهنی باقی می‌ماند. جمهوری اسلامی ایران نیز نشان داده که بعد از چهل و پنج سال جایگاه خود را حفظ کرده است. حال این پرسش مطرح می‌شود که چرا باید با جمهوری اسلامی صحبت کنیم، در حالی که اصل سیاست جمهوری اسلامی به قول یکی از مقامات ایرانی «مخالفت با آمریکا» است؟

جان لیمبرت ادامه می‌دهد: «ما باید صحبت کنیم، زیرا صحبت کردن (و گوش دادن) به دشمن به معنای تامین منافع ملی ما از طریق برقراری ارتباط است. حرف زدن هرگز به معنای تایید یا حمایت نیست.» تا امروز که دو طرف با هم صحبت نکرده اند، چه اتفاقی افتاده است؟ یا به عنوان مثال وقتی نمایندگان جمهوری اسلامی در جلسات از ملاقات حضوری با همتایان آمریکایی خود اجتناب می‌کنند، چه اتفاقی می‌افتد؟

هر گاه دو طرف، همسایه ها، اقوام، کشور‌ها به هر دلیلی نتوانند با هم صحبت کنند، هر یک از طرفین برای دیگری به طور همزمان تبدیل به مافوق بشر می‌شوند که قادر به هر کاری است. در این صورت، یک ایران مافوق بشر می‌تواند در عرض چند هفته سلاح هسته‌ای بسازد و تحویل دهد، نیرو‌های محور مقاومت را برای انجام ماموریت هایش در هر جایی تقویت و امپراتوری‌های قدرتمند ایرانی دوران یونان و روم را بازسازی کند.

از سوی دیگر، ایالات متحده مافوق بشر نیز می‌تواند سیاست مداخله در رویداد‌های ایران را به شکل دیگری ادامه دهد. در یک سطح، سیاستمداران تهران و واشنگتن به دنبال اجتناب از جنگ ایران و آمریکا هستند. ایران نمی‌خواهد جنگ بزرگ، اوضاع را در این کشور به‌هم ریزد و در واشنگتن، هر دو رئیس جمهور دموکرات و جمهوری خواه می‌دانستند که «جنگ احمقانه دیگر» در خاورمیانه یک بازنده سیاسی به همراه دارد.

در سال ۲۰۱۶، ترامپ در برابر چنین جنگ‌هایی مقاومت کرد و پیام او قدرتمند بود. اگرچه او به طرز احمقانه‌ای توافق هسته‌ای ایران را رها کرد و تهدیدی عجیب برای زدن «۵۲ مکان تاریخی» در ایران مطرح کرد، اما به وضوح شکی برای پرهیز از جنگ نداشت. زمانی که مشاور امنیت ملی‌اش او را به سمت رویارویی سوق داد، وی را اخراج کرد.

آیا نخست وزیر بنیامین نتانیاهو می‌خواهد ایالات متحده را وارد جنگ با ایران کند؟ به نظر می‌رسد که او در پی حفظ خود در قدرت است. جنگ‌ها اغلب با بیان اینکه هر دو طرف خواهان صلح هستند، آغاز می‌شود. اما محاسبات نادرست یا دست کم گرفتن طرف مقابل و اقدامات شخص ثالث می‌تواند کشوری را به سمتی سوق دهد که خود می‌داند ویرانگر است. لیمبرت در نهایت تاکید کرد که صحبت با جمهوری اسلامی سخت خواهد بود، اما اگر بتواند هر دو طرف را از مسیر فاجعه دور نگه دارد، ارزش دارد.